Pomóż dziecku uwierzyć w siebie
Poczucia własnej wartości nie da się odziedziczyć. Dziecko buduje je przez wiele lat, a rodzice mogą mu w tym bardzo pomóc.
W naszej kulturze zwykło się źle myśleć i mówić o akceptowaniu samego siebie. Z jednej strony wiemy, że należy „kochać samego siebie”, z drugiej uważamy, że ten, kto siebie lubi, to egoista. Powstrzymujemy się więc przed chwaleniem dzieci i niechętnie słuchamy, kiedy one siebie chwalą. Tymczasem akceptacja samego siebie to fundament, na którym mały człowiek może budować swój sposób myślenia, charakter, i kontakty z innymi rówieśnikami.
Dziecko, które akceptuje siebie, potrafi o siebie dbać i dobrze o sobie myśli, nie porównuje się z innymi i nie zadręcza się tym, że inni są w różnych rzeczach lepsi..
Dzieci, które są akceptowane nie czują się winne, kiedy muszą o coś poprosić, nie manipulują otoczeniem, aby coś otrzymać, lubią, kiedy się nimi opiekujemy, i uczą się od nas, jak to robić. Czują się także dumne ze swoich osiągnięć, potrafią się koncentrować na zadaniu, tak by mieć z niego dużą satysfakcję. Co jest bardzo istotne- nie tracą czasu na rozpamiętywanie własnych błędów i porażek oraz lubią robić to, co im sprawia przyjemność.
Dzieci pewne siebie rozumieją, co się z nimi dzieje. Nie przerażają ich gwałtowne emocje, jakie mogą je ogarnąć (np. złość czy smutek). Wiedzą, że każde uczucie jest czymś naturalnym, choć nie każde musi natychmiast znaleźć swój wyraz.
Dzieci rozumiane znają swoje mocne i słabe strony (ale nie uważają ich za koniec świata), rosną z poczuciem, że są kimś niepowtarzalnym. Rozwijają swoją hierarchię wartości, nie żyją w lęku, jak zostanie ocenione to, co zrobią; nie boją się krytyki, słuchają tego, co inni mówią na ich temat. Potrafią przyjmować pomoc.
Poczucie wartości buduje się dzięki codziennemu doświadczeniu. Dziecko widzi, że wczoraj jeszcze czegoś nie umiało, a dziś już potrafi. Możemy mu pomóc, stawiając w sytuacjach, w których poczuje, że zrobiło coś samo, że dokonało czegoś konkretnego. Żadna pochwała nie zastąpi satysfakcji, jaką daje samodzielnie zrobione śniadanie czy rozwiązane bez niczyjej pomocy zadanie.
Poczucie wartości buduje się przez lata, w miarę jak dziecko rośnie, staje się coraz silniejsze fizycznie i psychicznie i dojrzewa do zdobywania coraz to nowych umiejętności, które sprzyjają jego samodzielności.
Dzieci samodzielne czerpią przyjemność z robienia czegoś samemu, stawiają sobie konkretne cele i starają się je osiągać. Mają dużo energii i entuzjazmu, wiedzą, że mogą na sobie polegać oraz chętnie służą pomocą innym. Tolerują nawet żmudną drogę do atrakcyjnego celu. Potrafią podejmować decyzje.
Dzieci, które są pewne siebie, widzą przyszłość raczej w jasnych barwach. Dzięki temu mają wokół siebie wielu kompanów – miło jest przebywać w towarzystwie kogoś, kto jest zadowolony z życia. Optymizmu można się nauczyć – sporo zależy od atmosfery w rodzinnym domu. Jeśli dziecko na co dzień słyszy wyłącznie narzekania i utyskiwania, może mu być trudno pielęgnować pogodę ducha.